...το ΣΤ1 ασχολήθηκε με το θέμα αυτό στο μάθημα της Γλώσσας .Οι μαθητές έγραψαν επιστολές στον Γ.Γ του ΟΗΕ, με σκοπό να τον πείσουν με επιχειρήματα να αναλάβει πρωτοβουλίες ώστε να περιοριστεί ο αριθμός των παιδιών -στρατιωτών. Διαβάστε παρακάτω την εξαιρετική εργασία της Ευδοξίας...
Αξιότιμε κύριε γενικέ γραμματέα του
ΟΗΕ,
Σας γράφουμε εκ μέρους όλων των παιδιών της
Ελλάδας, έτσι ώστε να σας εκφράσουμε τον προβληματισμό μας για την επιστράτευση
ανήλικων παιδιών στις υποανάπτυκτες χώρες του κόσμου.
Η Unicef φροντίζει να γνωστοποιεί σε όλους αυτό το απαίσιο
φαινόμενο. Πριν λίγες ημέρες, έστειλε σε όλα τα σχολεία του κόσμου ένα κείμενο.
Εκεί σημειωνόταν ο ακριβής αριθμός των παιδιών που στρατολογούνται. Μισό
εκατομμύριο παιδιά πηγαίνουν στον πόλεμο από τα δέκα τους χρόνια, και πάνω από
δύο εκατομμύρια έχουν χάσει τη ζωή τους εκεί. Αυτή η βιαιότητα πρέπει να
σταματήσει. Στο κείμενο αναφέρονται τα λόγια ενός δεκαπεντάχρονου
κοριτσιού-στρατιώτη. Παρακαλεί την Unicef να διαδώσει τη
φρικτή τύχη των παιδιών-στρατιωτών, έτσι ώστε να μην περάσουν το ίδιο και άλλα
παιδιά. Η μεγαλύτερη, μάλλον, ανησυχία, είναι ο ψυχικός κόσμος των παιδιών, που
αντιμετωπίζουν το σκληρό πρόσωπο του κόσμου πριν ακόμη νιώσουν τη χαρά του.
Η ύπαρξη παιδιών-στρατιωτών απαγορεύεται
ρητά από ειδικούς νόμους, καθώς καταπατά τα δικαιώματα και την αξιοπρέπειά
τους. Αντιμετωπίζουν τη βία καθημερινά, σκοτώνουν τους συνομήλικούς τους,
γνωρίζουν το φόβο, την αγωνία, το θάνατο. Εκπαιδεύονται ειδικά, έτσι ώστε να
μην έχουν αισθήματα για τίποτα, να μην νιώθουν τίποτα όταν αντιμετωπίζουν τις
φρικαλεότητες του ‘επαγγέλματός’ τους. Και όταν καταφέρουν να ξεφύγουν από
αυτό, δεν μπορούν πια να ζήσουν κανονικά. Δεν έχουν κανένα να τους στηρίξει,
είναι βίαιοι με τους υπόλοιπους ανθρώπους και έχουν ζήσει τόσο σκληρά, που
κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τις τύψεις και τα συναισθήματα που τους
βασανίζουν. Αποχωρίζονται την οικογένειά τους, τους μόνους που μπορούν να τους
βοηθήσουν, και δεν μπορούν πια να γυρίσουν πίσω Δεν ζουν την παιδική τους
ηλικία, σταματούν να κάνουν όνειρα και φίλους, να παίζουν, να γελούν.
‘Ενηλικιώνονται’ απότομα, και είναι έτοιμοι να ‘καταστρέψουν’ τον κόσμο, πριν
ακόμη τον ωφελήσουν. Ενώ αποτελούν τη νέα γενιά, που θα κάνει τον κόσμο
καλύτερο, δεν εκπαιδεύονται και δεν μορφώνονται, αποτελούν αιτίες ντροπής για
την υπόλοιπη, ‘πολιτισμένη’ κοινωνία, χωρίς να φταίνε πραγματικά. Επίσης, πολλά
από αυτά βρίσκουν το θάνατο ενώ πολεμούν, κάτι το οποίο οφείλεται σε έλλειψη γνώσεων
και σωματικής δύναμης. Αυτοί, και άλλοι πολλοί λόγοι είναι αρκετοί για να
σταματήσουμε όλοι μαζί το φαινόμενο αυτό που ‘εξαφανίζει’ κάθε χρόνο χιλιάδες
παιδιά.
Τώρα, ζητούμε από εσάς να κάνετε ό,τι
μπορείτε ώστε να σταματήσετε αυτήν την κατάσταση. Θα μπορούσατε να
ευαισθητοποιήσετε τα αφρικανικά, ασιατικά και λατινοαμερικανικά κράτη (γιατί
εκεί παρουσιάζεται αυτό το φαινόμενο) με σκοπό
να απεμπλακούν τα παιδιά από τον πόλεμο. Κάτι πολύ σημαντικό, κατά τη
γνώμη μας, θα ήταν να στηρίξει αυτά τα παιδιά, φροντίζοντας για την
αποκατάσταση της υγείας τους, την εκπαίδευσή τους. Θεωρούμε επίσης πολύ
σημαντικό να στείλετε ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς, έτσι ώστε να
συζητήσουν με τα παιδιά και να τα στηρίξουν. Θα μπορούσατε, επίσης, να
οργανώσετε εκδηλώσεις και συναυλίες με τα έσοδα των οποίων μπορείτε να
κατασκευάσετε εστίες γι αυτά.
Ελπίζουμε πως θα λάβετε υπόψη σας την
επιστολή μας, αφού από εσάς εξαρτώνται οι ζωές αυτών των παιδιών. Η βοήθειά σας
είναι πολύτιμη. Περιμένουμε με ανυπομονησία την έμπρακτη, θετική σας απάντηση.
Με εκτίμηση,
Οι μαθητές του 9ου
Δημοτικού Σχολείου Αμαρουσίου
(Ευχαριστούμε το Γιώργο από το ΣΤ2 και την Ευδοξία από το ΣΤ1 που κληρώθηκαν κι έγραψαν συνεργατικά το κείμενο )
